‘Door mijn hulp durfde ze weer naar buiten te gaan’

Mantelzorgers hebben vaak weinig tijd voor zichzelf, omdat ze druk aan het zorgen zijn voor anderen. Maar wie zorgt er voor hen? En wie zorgt dat zij ook fijne rustmomentjes hebben gedurende hun drukke week? Daarvoor zijn er mantelzorgvrijwilligers. Amina Osmani werkt al tien jaar als vrijwilliger en is blij dat ze mensen kan helpen, vooral zij die het hard nodig hebben.

‘Voor mij is helpen een kleine moeite. Maar voor mantelzorgers maakt dit een heel groot verschil.’ Amina helpt elke dinsdag een alleenstaande 91-jarige vrouw met simpele taken. ‘Wij doen bijvoorbeeld samen boodschappen of maken een wandeling. Verder praten we veel, dat vind ik het allerleukst en op die manier heeft haar mantelzorger even tijd voor zichzelf.’
Mantelzorgers ondersteunen door een tijdje bij een zorgvrager te blijven is erg dankbaar werk. ‘Ik hoor heel vaak: ‘gelukkig bestaan jullie’ of ze zeggen hoe dankbaar ze zijn voor het werk wat ik doe, daar word ik heel blij van.’ Amina ziet zichzelf het vrijwilligerswerk daarom ook nog jaren doen.

Voordat de vrijwilligster haar 91-jarige cliënt bijstond, heeft ze een andere mevrouw acht jaar lang thuis geholpen. Dat was niet altijd even makkelijk. ‘Ze durfde niet naar buiten. De gordijnen waren altijd dicht.’ Amina vertelt dat de vrouw de Nederlandse taal niet machtig was en dat dit misschien de reden was voor haar angst. Maar de hele dag binnen blijven was volgens Amina geen optie. ‘Ik heb haar gemotiveerd om meer naar buiten te gaan en soms een gesprekje aan te knopen met mensen. Ook heb ik haar geadviseerd om Nederlands te leren en ben ik zelfs meegegaan naar de Nederlandse cursus.’ Dit gaf haar veel kracht. Nu gaat mevrouw wel naar buiten en ook alleen. ‘Dankzij mijn hulp komt ze weer buiten en spreekt ze zelf een beetje Nederlands, ik ben zo blij dat ik haar heb kunnen helpen.’

De mevrouw is uiteindelijk verhuisd, toen heeft Amina afscheid moeten nemen. ‘Dat is erg lastig, ik vond het moeilijk om te accepteren dat ik haar niet meer ga zien. Maar gelukkig hebben we af en toe nog telefonisch contact.’ Voor haar als vrijwilligster is dat het lastigst van het werk, het afscheid nemen. Of als je aan iemand ziet dat het lichamelijk of mentaal echt niet meer gaat. Zo zegt de 91-jarige mevrouw die ze wekelijks helpt, soms dat ze ‘op is’. Dat raakt Amina, want ze bouwt toch een band op met de mensen.

Volgens Amina is het belangrijk om te onthouden waar je het vrijwilligerswerk voor doet, namelijk mensen helpen. ‘Het is leuk werk en een kleine moeite. Een paar uur per week een mantelzorger ondersteunen door een uurtje door te brengen met degene waar ze voor zorgen, is al een groot gebaar. En voor hen maakt het een wereld van verschil.’ Ze is dankbaar dat ze mensen blij kan maken en kan motiveren. Ze hoopt het werk zo nog jaren voort te kunnen zetten. Amina hoopt daarnaast dat anderen er ook voor openstaan om vrijwilliger te worden: ‘We hebben altijd meer mensen nodig, jullie zijn erg welkom.’

Wil jij ook vrijwilliger worden om een mantelzorger te ontlasten? Neem dan contact op met een van de mantelzorgvrijwilligerscoördinatoren van Uithoorn voor Elkaar. Ze vertellen je graag vrijblijvend meer over alle mogelijkheden die er zijn om een uurtje – of een paar uurtjes – bij een zorgvrager te blijven zodat de mantelzorger even tijd heeft voor zichzelf.

Dit interview heeft in een fysieke editie van het lokale krantje De Nieuwe Meerbode gestaan. 

--------------